Нашр шуд: 15 Ноябри 2018

Диданд: 656

Дар мусулмонии баъзеҳо як хосияти аҷиби ҳайратоваре дида мешавад,  ҳар оне, ки онҳоро ба сӯи ислом даъват менамояд, аз нав гӯё ба дини нав мегаравида бошанд ба найранги ҳангомахоҳон дода мешаванд.  Зуд фаромӯш мекунанд, ки дини ислому мусулмонӣ  ҳанӯз дар асри VІ пайдо гашта, нури он то ба ҳол сеяки аҳолии ҷаҳонро мунаввар менамояд.

                 Манзур он аст, ки дар ибтидои солҳои 80-ум дар Тоҷикистон гурӯҳе пайдо гашт, ки дар байни мардум таблиғот бурда, одамонро ба суи дини ислом даъват мекард. Чун сухан аз номи ислом мерафт, мардум оҳиста-оҳиста ба даъвати онҳо фирефта мешуд. Ин тафриқаандозӣ аввалин қадамҳои Ҳизби наҳзати исломӣ дар Тоҷикистон буд.  Чун онҳо ақидаи ваҳоббияро ба мардум талқин мекарданд, шояд як зумра мардуми гумроҳ инро ба таври худ фаҳмида, навоварие дар дини ислом донистанд, ки ба аъзогии Ҳизби наҳзати исломии Тоҷикистон пайвастанд.

                Ин мағзшӯйии мардум баъд аз пош хурдани Иттиҳоди Шуравӣ ба наҳзатиён самара дод. Чун Тоҷикистон соҳибистиқлол шуд ва аз узвияти Иттиҳоди Шуравӣ берун рафт, ваҳҳобиҳо симои худро намудор сохтанд. Дар майдонҳо гирдиҳамоиҳо оғоз намуда, бо ташвиқи ҲНИТ аз ҳукумат талаби истеъфо намуданд. Ба мардум гуфта мешуд, ки агар ҳар касе ба майдон набарояд, кофир мешавад. Ҳамин ҷо он хосиятҳои аҷиби зудтағйирпазирии мусулмонон айён шуда, одамони гумроҳ шабу рӯз дар майдонҳо иқомат намуда, тутивор шиорҳои сиёсиро такрор мекарданд. Ниҳоят вазъият шиддат гирифта, мардум паси сангарҳо қарор гирифт ва хуни аввалини бегуноҳон рехта шуд.

                Ин ҷанги байни бародарони ҳамхун, ҳамчун ҷанги шаҳрвандӣ дар хотираҳо нақш баст. Садҳо шаҳру деҳоти обод ва мардуми он  ба хоку хун кашида шуданд. Мардуми бисёр аз навоҳиҳо ба хориҷи кишвар ба мулки Афғонистон фирор карданду ҳазорҳо аз ташнагиву гуруснагӣ ҷон доданд. Пешвоёни ҲНИТ инро истифода бурда, аз тамоми давлатҳои арабиву исломӣ талаби кӯмак намуда,  худро мазлум ва ҳомиёни дини ислом муаррифӣ менамуданд. Аммо дар асл чунин набуд.

                Фаъолияти ТЭТ ҲНИТ-ро Суди Олии кишвар баррасӣ намуда, собит сохт, ки «роҳи ихтилофбарангезиву ҷудоихоҳии ҲНИТ  мунҷар ба табаддулот ва барҳам задани низоми мавҷудаи сиёсӣ нигаронида шуда, бо амалҳои террористиву ифротгароӣ даст ба тағйири сохторӣ оварда расонид. Таърихи ташаккул ва таҳаввули ин ҳизб нишон дод, ки дар марҳилаҳои начандон тӯлонии инкишофи худ ин ҳизби сиёсии исломӣ ихтилофу зиддиятҳоро дар ҷомеа барангехта, ҳамеша барои носуботии амнияти дохилӣ ва минтақавӣ замина фароҳам оварда, омили асосии даргирии ҷангҳои дохилӣ буд».

                Инак, вақт исбот кард, ки мақсади роҳбарияти ҲНИТ - хиёнат ба Ватан, рехтани хуни тоҷикони мусулмон ва ба нестӣ бурдани давлату миллат буда,  таи ин солҳо ҳамеша дар фикри эҷоди тафриқа буданду ҳастанд.

                Бинобарин мардуми шарифи Тоҷикистонро ба иттиҳоду якдилӣ даъват намуда, аз ҳамаи шумо хоҳони онам, ки сулҳу суботи кишварро мисли гавҳараки чашм нигаҳбон бошед. Чунки шумо мусулмонед, на аъзои ҲНИТ.

Ҳоҷӣ Аминҷон

Нашр шуд: 15 Ноябри 2018

Диданд: 732

Дар чеҳраи роҳбарияти ҲНИТ золимону хиёнаткоронро мебинам, зеро, кайҳо собит шудааст, ки амалҳои террористии моҳи сентябри соли 2015  рухдода дар паси пардаи ҳизби мамнуъшудаи наҳзати ислом тарҳрезӣ шуда, мақсад  табаддулоти  давлатӣ  дар  кишвар  буд.  Созмондиҳандаи  он  роҳбари ҲНИТ Муҳиддин Кабирӣ буд, ки имрӯз худро мусичаи бегуноҳ шуморида, таҳти ҳимояи баъзе доираҳои худкомаи Иттиҳоди Аврупо қарор дорад.

Дар баробари ифшо шудани чеҳраи ҳақиқии ҳизби мазкур, ахиран андешаҳои ошкору ниҳони раҳбари собиқи он низ намоён мешавад. Вақте ки мақсаду мароми инсон танҳо дар ғасби ҳокимият асос ёфта, барои ӯ хуни ноҳақ рехтан амри маъмулӣ бошад, аз чунин фарди манфиатхоҳ сар задани иштибоҳоти дигар низ дур нест. Мақсад тафриқаандозӣ ва барангехтани кинаву адоват аст. Кабирӣ миллатро соддаву зудбовар хонда, тамоми иллатҳои ҷомеаро ба ин сифатҳои мардум мансуб донистааст.

Барои ҳеҷ кас пӯшида  нест,  ки  Кабирӣ  шаш  моҳ қабл  аз  хиёнату  балвои  сентябрии наҳзатиҳо  бо  сарварии  Назарзода аз Тоҷикистон дум хода кард, то зери ҳидояту роҳнамоии хоҷагони эрони-аш  Тоҷикистонро  мисли  роҳбарони аввалаи ин ҳизби террористӣ ба хоку хун кашад. Ӯ худу фарзандонашро берун  бурду  ҳамҳизбонашро  ба  содир кардани  ин  ҷинояти  вазнин  дастур дод.

Хушбахтона ин ҷиноят бо дастгирию кӯмаки худи мардуми Тоҷикистон пешгирӣ  гардид.  Мардуми  шарифи  Тоҷикистон  дигар  сафедро  аз  сиёҳ  фарқ  карда метавонад,  бо  бозиҳои  Кабирию хоҷагонаш кайҳо ошноянд. Бо ин нолаву  шевани  сохтае,  ки  Кабирӣ  дар назди  аврупоиҳои  ба  қавли  худашон «ҳомии ҳуқуқи башар» баромад мекунад,  дар  шабакаҳои  иҷтимоӣ менависаду  ҳамарӯза  паҳн  меку-над,  танҳо  як-ду  террористе  мисли худу  ҳамдастонаш  бовар  мекунанду онҳое, ки мехоҳанд ба ин васила бар сари Тоҷикистони соҳибистиқлол борони туҳмату сиёҳӣ сарозер созанд.

                Ҳамчунин,  Кабирӣ  дар  бораи  «пешво»  андешаҳои  ғаразноки  худро  иброз  дошта, онро хоси миллати мустақил намедонад. Ба ақидаи Кабирӣ амри пешвосозӣ танҳо дар қабилаву  тӯда  ва дигар  сохтори  издиҳом  аст.  Бо  ин  шарҳи  ғаразнок  роҳбари  созмони террористӣ Муҳиддин Кабирӣ на танҳо мардуми Тоҷикистон, балки мардуми Қазоқистон ва дигар миллатҳоеро, ки соҳиби пешвои сазоворанд, таҳқир кардааст.

Суоле ба миён меояд, ки оё вақте Кабирӣ аз фосилаҳои дур ҳар чизеро, ки мехоҳад ба забон меорад. Оё ӯ ба худ мақоми золимиву худхоҳиро нагирифтааст, ки танҳо барои худ дар қалби Иттиҳоди Аврупо қароргоҳ пайдо карда, мунтазам дасиса ва иғвои дуруғинро дар ҳаққи миллату давлати тоҷик паҳн мекунад, дар сурате ки гуноҳи ӯ аз дигарон дида бузургтар аст. Магар ин ҳамон хиёнаткору золим нест, ки солҳои 90-ум асри гузашта ва моҳи сентябри соли 2015 нисбати мардуми Тоҷикистон хиёнату террор кардааст. Пас золиму хиёнаткор кист?..

Зиёвиддини АВЛИЁПУР

***