Таърих борҳо собит намудааст, ки муносибатҳои дӯстона байни миллатҳо ва давлатҳо омили муҳимми сулҳу субот ва пешрафт маҳсуб меёбад. Ин мафҳум на танҳо муносибати самимӣ ва эҳтироми байни инсонҳоро ифода мекунад, балки ҳамчун пояи асосии ҳамдигарфаҳмӣ ва ҳамкорӣ дар ҷомеа хизмат мекунад.
Тоҷикон миллати куҳанбунёд буда, аз қадимулайём зери калимаи дӯстӣ ва шиори «Дӯстиро ҷустуҷӯ дорем мо…» кору фаъолият намуда, пайваста мекӯшанд, ки бо дигар қавму миллатҳо робитаи дӯстӣ пайдо намоянд.
Барқарор гардидани муносибатҳои дӯстона миёни Ҷумҳурии Тоҷикистон ва Ҷумҳурии Қирғизистон аз рӯйдоди таърихиест, ки орзуи ҳазорҳо нафар мардуми ин ду кишвари дӯсту бародар буд.
Ҳамин хислати неки инсонӣ номи миллати тоҷикро аз қадим дар арсаи ҷаҳонӣ боло бардошта, аксарияти халқу миллатҳо нисбат ба хислату рафтори миллати тоҷик арҷ мегузоранд.
Дар замони соҳибистиқлолӣ низ ин хислати накӯи инсонии миллати тоҷик аз байн нарафт. Зеро фарзанди фарзонаву соҳибхиради тоҷик муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон Сарвари давлат интихоб гардида, риштаи дӯстиро бо дигар қавму миллатҳо мустаҳкам намуданд.
Мехоҳам аз мисраҳои шоир ва мутафаккир Абдураҳмони Ҷомӣ ёд кунам, ки дӯстиро аз арзишҳои олӣ ва пойдории инсонӣ дониста дар фарҳанг ва адабиёти тоҷик низ ба он мавқеи хосса додааст:
Дарахти дӯстӣ биншон, ки коми дил ба бор орад,
Ниҳоли душманӣ баркан, ки ранҷи бешумор орад.
Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ - Пешвои миллат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон аз рӯзи аввали ба ҳайси Сарвари давлат таъйин гардиданашон фаъолиятро аз гуфтушунид ва барқарор намудани сулҳу дӯстӣ оғоз намуд ва дар як муҳлати кӯтоҳ тавонист мардумро аз гумроҳӣ ва фирефташавии суханони хоинони миллат боздорад.
Натиҷаи ҳамин гуфтушунидҳо, сиёсати сулҳпарварона ва якдигарфаҳмии Сарвари давлатамон аст, ки имрӯз кишвари моро дар арсаи ҷаҳонӣ ҳамчун миллати сулҳофар, давлати моро ҳамчун давлати ободу озод ва амну осоишта мешиносанд ва робитаи дӯстиамон ба аксарияти давлатҳо пойбарҷост.
Пешвои миллати мо дар ҳама ҳолат тарафдори сулҳу дӯстӣ мебошанд ва пайваста мехоҳанд, ки риштаи дӯстиро ба кулли давлатҳои ҷаҳон пайванданд. Аз ин рӯ, тасмим гирифта, бо дилу нияти пок дар арафаи ҷашни байналмилалии Наврӯз, ки худ эҳёи фасли баҳор, зиндашавии табиат аст ва як рукни хосси ҷашни Наврӯз пок сохтани синаҳо аз кинаҳо аст, ба давлати ҳамсоя Қирғизистон сафар намуда, бо сарвари давлати Қирғизистон муҳтарам Садир Жапаров суҳбат оростанд ва робитаи дӯстиро миёни ду давлат - Тоҷикистону Қирғизистон барқарор намуданд.
Зеро Пешвои миллати мо бо хиради азалиашон ба дигар халқу миллатҳо ҳушдор медиҳад, ки дар ҳолати дӯстиву рафоқат пойбарҷо набудан, амну осоиштагӣ аз байн меравад ва нооромии сиёсӣ ба вуҷуд омада, ранҷу азоби аҳолии бегуноҳ зиёд мешавад. Дар натиҷа ҳама гурӯҳҳои ифротиву ҷангҷӯ, хоинону бадхоҳони миллат аз чунин нобасомониҳо истифода намуда, ҳадафу мақсадҳои нопоки худро амалӣ месозанд.
Мо мардуми шарафманди тоҷик аз он ифтихор менамоем, ки чунин Сарвари оқилу доно ва меҳрубону сулҳпарвар дорем, ки дар ҳама ҳолат, кӯшиш ба харҷ медиҳанд, то миёни ҳама қавму миллатҳо дӯстиву рафоқат пойбарҷо бошад.
Дигарбора пайванд гардидани равобити ҳамсоягии нек ва эҳтироми ҳамдигар бо ҳамсоякишварамон Ҷумҳурии Қирғизистон бори дигар нишон дод, ки дӯстию бародарӣ барои инсоният хеле муҳим аст, чун дӯстӣ ҳамчун арзиши олӣ ва асоси мустаҳкам гардидани муносибатҳои инсонӣ пазируфта шудааст.
Аз насими дӯстӣ монанди гул дар хандаем,
Аз шарори дӯстӣ чун офтоб рахшандаем.
1USD
1EUR
1RUB